In Nederland zijn er nog nauwelijks specifieke instrumenten om op een betrouwbare manier kindermishandeling vast te stellen. Wel zijn er allerlei hulpmiddelen die professionals ondersteunen bij de beoordeling van hun vermoedens van kindermishandeling. Zo zijn er signalenlijsten van kindermishandeling voor verschillende leeftijdscategorieën.
Daarnaast zijn er allerlei vragenlijsten waarmee professionals het functioneren van gezinnen in kaart kunnen brengen. Deze zijn niet specifiek bedoeld om vermoedens van kindermishandeling te beoordelen, maar geven wel inzicht in de relaties en dynamiek in het gezin, wat een aanwijzing kan zijn voor mogelijke problemen in de omgang tussen ouder en kind.
Er zijn ook enkele instrumenten waarmee professionals een risicotaxatie kunnen maken. Risicotaxatie in het kader van kindermishandeling is de inschatting hoe waarschijnlijk het is dat een kind in de toekomst (opnieuw) mishandeld, verwaarloosd of misbruikt zal worden.
Signalenlijsten
Tientallen signalen kunnen wijzen op kindermishandeling. Dat betekent overigens niet dat er bij zo’n signaal automatisch sprake is van kindermishandeling. Het vraagt om een zorgvuldige beoordeling en gesprekken met ouders, kinderen en eventuele andere betrokkenen voordat een professional kan beslissen of er sprake is van een voor het kind bedreigende situatie. Het is van belang om op een methodische wijze te handelen. Dit vergroot waarborging van de veiligheid van het kind en de kwaliteit van de geboden en ingezette hulpverlening.